تظاهر به روزه خواری

بزرگان ما پیش بینی کردن روزگاری فرا می رسه که مردم نه تنها در مقابل کارای زشت و ناپسند بی تفاوت میشن بلکه امر به منکر می کنن و نهی از معروف . . حکایت این سخن حکایت بعضی از اتفاقات در جامعه ی ماست؛ مثلا اگر سگ ها کشته بشن، عده ای جنبش «من هم سگ هستم» به راه می اندازن ولی اگر به دیانت و اعتقادات انسان ها اهانت بشه و مقدسات دینی زیر سوال بره و کسی اعتراض کنه، بعضیا می گن «به تو چه مربوطه؟ عیسی به دینش موسی به دینش» . اکثریت مردم دلشان با اسلامه، ولی این سنت الهیه که اگر مردم در برابر منکر، فسق و خطا سکوت کنن، از نظر روانی همون اقلیت بر اکثریت ، چیره می شن و فضایی را حاکم می کنن که کسی جرات نکنه به اونها تذکر بده. وقتی کسی در مسیر عبور و مرور مردم و در محل های عمومی می ایسته و روزه خواری می کنه آیا جز نشون از بی تفاوتی ما و بی مسئولیتی نهادهای حاکمیتیه ؟ . حتی اگر مردم هم امر به معروف و نهی از منکر زبانی اهمیت بدن ، تا زمانی که نهادهای حاکمیتی - مثل نیروی انتظامی - بخوان به جای اجرای قانون، مدارا کنن همین آشه و همین کاسه! . وقتی مردم می بینن نیروی انتظامی و نهادهای مربوطه نظاره گرن، اونام خودشونو درگیر نمی کنن. . .