رواج فساد بعد از انقلاب الجزایر

از طرف روزنامه به عنوان خبرنگار مأمور شده بود به الجزایر بره. وقتی از اونجا برگشت، به دیدنش رفتم و درباره اونجا سئوالاتی کردم.

 - چه خبر؟ حالت خوبه؟

 - نه، حالم خیلی بده!  با تعجب پرسیدم:«چرا، مگه چه اتفاقی افتاده؟»

 -توی الجزایر وضع خیلی خرابه، خدا کنه انقلاب ما مثل انقلاب الجزایر نشه.

- چرا؟ مگه انقلاب الجزایر چطور شده؟

 -محیط اونجا خیلی خرابه ، فسادی که قبل از انقلابشون تو اونجا رایج بوده، باز هم به وضوح دیده می شه.  باید کاری کنیم تا انقلاب ما به سرنوشت اونا گرفتار نشه که فقط اسمی از اون باقی بمونه. ما برای اسلام قیام کردیم، باید اسلام رو به طور کامل پیاده کنیم، نه این که دنبال هوی و هوس و فساد باشیم.

- ناراحت نباش، انقلاب ما رهبری مثل امام خمینی داره. اونا همچین رهبری ندارن، رهبر اونا خائنه. به همین خاطره که هنوز وضعشون عوض نشده.

- درسته که ما کسی رو مثل امام داریم، اما مردم باید آگاه باشن. مگه امام چقدر می تونه توی زندگی مردم دخالت کنه، این خود مردم هستن که باید هوشیار باشن و این وظیفة ماست که اون ها رو آگاه کنیم.

سال ۱۳۹۴ رو با یاد شهید حسن باقری یا همون غلامحسین افشردی آغاز می کنیم. غلامحسین عزیز سال نوت مبارک!  حاج قاسم سلیمانی عزیز سال نو شما هم مبارک !

چرا کسی به عوامل و ریشه ها کاری ندارد؟

در خبرها از دستگیری یک مفسد اقتصادی دیگر خواندیم که با سوء استفاده از روابط شخصی و زد وبند های خود لکه ننگ دیگری بر جامه جامعه افزوده است.

اما پرسشی اینجا مطرح می شود و آن این است که چرا این مفسد اقتصادی را دستگیر می کنیم ولی به کسانی که تسهیلات بانکی و دولتی را در اختیار امثال او قرار داده اند کاری نداریم؟ چرا همیشه شهرام جزایری ها و بابک زنجانی ها به دادگاه می روند و مه آفرید خسروی ها و فاضل خداداد ها اعدام می شوند اما نمی پرسیم چگونه و به چه طریقی امکان سوء استفاده از بیت المال برای آن‌ها فراهم شده است ؟

می توانیم ناگفته حدس بزنیم که فساد ریشه دار و عمیقی در کجا و چگونه زمینه این جرم ها را فراهم می کند ، سوال مهم این است که چرا کسی به آن عوامل و ریشه ها کاری ندارد؟ دقیقا از همین روست که امیر مومنان وقتی از شرکت والی منصوب خود در یک مهمانی اشرافی خبردار می شود کاری به صاحبخانه ندارد بلکه عثمان را مواخذه و برکنار می کند که تو چرا رفتی؟

سفره انداختن و رشوه دادن امثال آن صاحبخانه که حتى اسمش را هم نمی دانیم طبیعی است اما علی علیه السلام آبروی عثمان بن حنیف را برای همیشه تاریخ می برد چرا که معتقد است مسئول بیت المال نباید فریب بخورد . اما متاسفانه ما بر عکس هستیم و در چنین مواردی به سراغ صاحب سفره می رویم و او را دستگیر و محاکمه و اعدام می کنیم !

درس امیرالمؤمنین برای مبارزه با مفاسد اقتصادی این است که به جای مبارزه با معلول باید به سراغ علت رفت و اگر این درس را به خوبی بیاموزیم خواهیم دانست که راه حل مشکل نه دستگیر کردن این مفسد اقتصادی که رفتن به سراغ کسانی است که حاضر شده اند از او رشوه های سنگین بستانند و در مقابل به او چنین وام های میلیاردی را واگذار کنند.

پ.ن. : و نظر شما؟