سالروز درگذشت «رسول ملاقلی پور»

شانزده اسفند، مصادف با هشتمین سالروز درگذشت «رسول ملاقلی پور» است. کارگردانی پیشرو که با به تصویر کشاندن مضامین تازه‌ای از سینمای جنگ و سینمای دفاع مقدس نام خود را در سینمای ملی جاودانه کرد.

ملاقلی پور در دهه شصت، به مانند تمایل بدنه ی سینما به تولید آثاری در باب دفاع مقدس، در این حوزه آثار درخور توجهی تولید کرد. در سال‌هایی که اهم تلاش فیلمسازان، معطوف به نشان دادن یک عملیات جنگی و رشادت‌های ایرانیان و در ‌‌نهایت پیروزی آن‌ها بود، کارگردانی ظهور کرد که توجه ویژه‌ای به جزئیات نشان می‌داد؛ او زمختی‌ها را در کنار تکانه‌های احساسی به ثبت رساند و سبب شد تا شکل فیلمسازی دفاع مقدس آن سال‌ها، با تغییر ماهوی در بیان مفاهیم مواجه شود.

اما «جسارت» که کلید واژه اساسی هنر کارگردانی ملاقلی‌پور بود در دگردیسی او به تبعات جنگ، خود را بهتر نشان می‌دهد. برای برخی از فقدان‌ها باید تاسف خورد؛ فقدان نبود رسول در سینمای ایران به عنوان کارگردانی پیشرو، یکی از آنهاست؛ کارگردانی که رفت و بخش قابل توجهی از جسارت سینما را نیز با خود برد و هیچ جایگزین ولو کمرنگی نیز برای خود به جای نگذاشت تا خلاء نبود او به شکلی جدی به چشم آمده و احساس شود.

برخی از فیلم های او عبارتند از : میم مثل مادر، مزرعه پدری، قارچ سمی، نسل سوخته، هیوا، سفر به چزابه، نجات یافتگان، پرواز در شب

برای شادی روحش با ذکر صلوات فاتحه ای قرائت کنیم

شبکه افق «روایت فتح»ی دیگر

ابراهیم حاتمی کیا با بیان اینکه جای شبکه ای مانند افق در صدا و سیما خالی بود اظهار کرد: البته آغازی سخت هم در انتظار این شبکه است زیرا افق با دیگر شبکه ها تفاوت های زیادی دارد و باید حرف های جدیدی برای گفتن داشته باشد؛ احساس شخصی من این است که «افق» یک روایت فتح دیگر است.

حاتمی کیا با اشاره به سختی راهی که شبکه افق در پیش گرفته است خاطرنشان کرد: افق در حقیقت باید راهی را باز کند که آرمان ها و ارزش هایی که از ابتدا به دنبال آن بودیم، از آن مسیر محقق شوند و این مهم زمان بر خواهد بود.

این کارگردان برجسته ایرانی با تاکید بر نگاه روشن گرانه در تحقق این اهداف عنوان داشت: ورشکستگان عرصه فیلم و سینما نباید در افق جمع شوند و باز هم همان تجربه های گذشته را تکرار کنند بلکه نیازمند تازه نفس هایی هستیم که حرف های جدید برای گفتن داشته باشند.

وی گفت: به دیگر سخن شبکه افق باید به سطحی از برنامه سازی متفاوت با دیگر شبکه ها برسد که اگر آرم شبکه هم حذف شود مخاطبان دریابند «افق» را انتخاب کرده اند.

این کارگردان برجسته سینما افزود: همانطور که در دوران دفاع مقدس، اندیشه های خلاقانه و ابتکاری رزمندگان و فرماندهان ایرانی سبب می شد سیستم نبردهای کلاسیک دشمنان با مشکل مواجه شود و جمهوری اسلامی به پیروزی برسد، شبکه افق نیز نباید وارد پارادایم هایی شود که دیگران وارد آن شده اند و به این ترتیب دست و پای خود را ببندد؛ هویت شبکه افق نباید از بین برود بلکه لازم است در حداقل زمان ممکن، آن حرف هایی را که از ابتدا قصد گفتنش را داشته بزند.

وی بیان کرد: جلوه گری در مقابل شبکه ها و رسانه های مهم دنیا می تواند راهی برای سقوط اهداف از پیش تعیین شده شبکه افق باشد؛ به تعبیر من «افق» باید همان چفیه ای باشد که زخمی را می بست، سایه بر سر سپاهیان اسلام می گسترد و به واقع نشانه رزمندگان ایرانی بود.

فیلم مستند سمفونی استیضاح

مستند سمفونی استیضاح، از ظهور مستندسازی خوش‌فکر و مستعد خبر می‌دهد.

موضوع فیلم، تازه و جذاب است. دیالمه از شهدای هفتم تیر بود که به مانند شهدای دیگر این فاجعه، همواره در سایۀ شهید بهشتی مانده‌اند. فیلمساز در ابتدا توضیح می‌دهد که مخالفت شهید دیالمه با میرحسین موسوی باعث شد تا نام او در سال 1388 بر سر زبان‌ها بیفتد اما تصور اینکه جناب فیلمساز در جناح دیالمه بماند و به نقد جبهه سبز بپردازد اشتباه است.

او بدون جانبداری، به زندگی این شهید می‌پردازد و از مصاحبه با صادق زیباکلام و ابراهیم اصغرزاده نیز ابایی ندارد. پژوهش‌های این مستند در حد اعلاست، آنچنانکه گاهی اعجاب‌انگیز می‌شود. تصاویر آرشیوی نیز خیلی خوبند و حتی فیلم کوتاهی به نام «دست ها‌» که شهید دیالمه ساخته و در آن بازی کرده است در ضمن اثر به نمایش درمی‌آید.

تهیه کنندۀ این مستند 65 دقیقه‌ای پژمان لشکری ‌پور است و ناصر تهماسب به عنوان راوی در آن سخن گفته است. این مستند ساختۀ محمدعلی شعبانی فرزند مرتضی شعبانی (از فیلمبرداران توانا و مستندساز گروه روایت فتح) است. محمدعلی در سال 1365 به دنیا آمد و رشتۀ سینما را با گرایش تدوین، تا مقطع کارشناسی تحصیل کرد. او پیش از این چندین مستند و فیلم کوتاه نیز ساخته است.

حجاب در فضای هنری کشور

اگر چه سالهاست که چادر بر سر زنان ایرانی خودنمایی می کند اما در جوامعی مانند بازیگری کمتر کسی از پوشش چادر استفاده میکند و بیشتر زنان این پوشش را مانعی برای پیشرفت خود قلمداد کرده و ترجیح می دهند از مد روز استفاده کرده و به اصطلاح به روز باشند.

این در حالی است که در روزهای گذشته دختری (سحر احمدپور) که هیچ ترسی از آینده شغلی نداشته و تنها به دلیل ارزش های خود پا به عرصه بازیگری نهاده است در مقابل دیدگان حیرت زده همگان با حجاب برتر وارد جشنواره شده و در تمام مراسم با چادر حضور داشت به طوریکه حتی عکاسان و سایتهای خبری از دیدن وی در حجاب برتر یا ذوق زده شدند یا حیرت کردند.

از دید برخی حوزه بازیگری، حوزه ایست که زنان باید در آن از پوشش راحتی برخوردار باشند تا بتوانند در نقش های بیشتری حضور پیدا کنند اما به راستی نقش های ارزشی موجود در سینما نمی تواند توسط کسانی ایفا شود که اعتقاد درستی نسبت به پوشش خود دارند؟

این درحالی است که به دلیل فضای حاکم بر قشر هنری جامعه، شاید برخی از آنان مجبور به عدم استفاده از چادر می شوند و به دلیل ادامه همکاری خود در فیلم ها و سریال ها موظفند از پوششی استفاده کنند که شاید با عقاید خودشان منافات داشته باشد. 

حجاب و اهالی سینما

بازیگر جوان سینمای ایران با فیلم «چهارشنبه 19 اردیبهشت» به جامعه سینمایی معرفی شد.

بازیگری که با حجاب برتر وارد هنر سینما شده است و امیدواریم که همچنان حجاب برترش را حفظ کند. «سحر احمدپور» می توانست مثل همه بازیگران رنگ به رنگ در کاخ جشنواره برج میلاد مانتویی کوتاه را با رژ لبی جیغ، بیامیزد و احیانا در محیط باز کاخ هم سیگاری بکشد و دل ها را ببرد.

اما دلبری او با پوشش موقر و نجیبانه اش برای همه کسانی که دلشان مریض نبود، در سراسر کشور ماندگار شد.